Naar Hobart (2)

Schrijven op ons kleine e reader gaat een beetje moeizaam en Antje ontdekte op deze camping een buro pc met internet. Dat gaat een stuk sneller. Vandaar.
Het beschreven natuurterein ligt aan de enige doorgaande weg naar het zuiden de Murchinson Highway en loopt door een Unesco werelderfgoed gebied met een erg lange naam die ik in het vorige korte verhaaltje beschreven heb.
Dit soort natuurkampeer tereinen vallen onder de Tasmaanse staatsbosheheer en zijn gratis of erg goedkoop. Er zijn weinig faciliteiten maar wat er is word prima onderhouden. In Nederland heeft staatsbosbeheer ook een aantal van dit soort campings.
Hier komen we echter alleen maar Aussies tegen waarvan de meesten uit Queensland omdat het daar op t moment nog al warm is.
We hebben alles aan boord voor een aangenaam verblijf en na een paar biertjes gaat iedereen al vroeg slapen om de volgende dag weer dit op reis te gaan. Wij dus ook.
OP onze route naar Zeehhan hebben we de 4 km lange lange Mackintosch stuwdam bekeken die het gebied rondomd Rosebery van electricitet voorziet. Wij gebruiken weinig electra in onze camper en hebben alles wat een mens nodig heeft. De koelkast is gevuld met oa een paar biertjes. Eigenlijk wilden we naar Zeehan maar er was geen slaapplaats meer en dus zijn we doorgegaan naar het Discovery Caravan Part in Strahan. Zeehan is genoemd naar het schip van de Groninger ontdekkingreiziger Abel Tasman waar dus Tasmanie naar is genoemd.
De plek op de camping was niet echt een leuke plek maar we hadden stroom en water nodig. Onze apparaten moesten weer opgeladen worden en we moesten eigenlijk ook weer eens douchen. Twee vliegen in een klap dus. Jammer want onderweg hadden we een mooie plek en eerste keus aan de voet van fantastische mooie Henty Dunes aan de Zuidelijke Oceaan. Nou ja je kunt niet alles hebben. Maar de volgende keer nemen we alleen apparaten op baterijen mee. Dat heeft zo z'n voordelen.
De Henty Dunes is een oude Aboriginal Heritage of leefplek. Overigens leven er op Tamanie geen aboriginals meer in tegenstelling tot mainland Australie.
De meesten zijn uitgeroeid of gestorven aan door blanke kolonisten ingevoerde ziektes.
De volgende dag 17/2 verder naar Queenstown een oud mijnwerkers stadje wat enigzins armoedig over kwam bij ons. We hebben hier ansicht kaarten gekocht en een bakje gedaan.

Er staat hier een standbeeld voor gevallen soldaten in verschillende oorlogen in Europa Azie en het Midden Oosten. De Australiers en Nieuw Zeelanders hebben zich in 1940 massaal aangemeld om hun geboortegrond te bevrijden uit handen van de Duitsers.
1/3 van de vrijwillige soldaten is terug gekomen de rest is gesneuveld.
Wel even iets om bij stil te staan als je bedenkt dat ze hier niet hoefden te zijn.... We kunnen gerust stellen dat behalve de Canadezen ook Australie en Nieuw Zeeland een behoorlijk steentje heeft bijgedragen aan onze vrede.

Ook nu nog vechten soldaten van down under mee in vredes missies in oa de Golf oorlog, Libanon,Iran/Irak Afghanistan. Geheel belangeloos want in principe hebben ze met geen van deze oorlogen iets te maken.



Want Daarna verder naar Bronte Caravan Park bij Bronte.. Onderweg hebben we nog een kopermijn bekeken vanaf een loopbrug hoog op een berg. De mijn zelf was een ontzettend diep gat in de grond. Erg indrukwekkend allemaal en via de loopbrug best een beetje eng als je hoogtevrees hebt. Hebben wij gelukkig geen last van hoewel we maar toch maar eventjes op de nagelnieuwe loopbrug hebben gestaan.
In Bronte hadden we geluk dat we een mooie plek bij een meer hadden met stroom en water.
We zijn duidelijk niet de enige die rondtrekken en het is zaak om niet te laat in de middag nog een powerd site op een camping te zoeken. Die zijn over het algemeen allemaal bezet. Deze camping was ook nog eens relatief goedkoop. Het zag er in eerste instantie een beetje verwaarloosd uit met allerlei stacaravans en creatieve bouw werken erom heen. Meest vaste bewoners die hier werken of geen woning eigen woning hebben. Maar hartelijke en gastvrije mensen en dieren.
Toen we de ander morgen de schuifdeur van onze camper openden werden we hartelijk en vrolijk verwerkomt door twee jonge Tasmaanse hondjes en hun moeder.
Dat is nog es leuk wakker worden zo ver van huis en hier werden we erg vrolijk van op deze sombere en regenachtige zaterdag morgen. Het compenseerde een beetje het gemis van onze eigen lieve beestjes thuis.
Die zich prima vermaken met neef Mauro en nicht Asta...
Zo hebben wij een beetje ons kleintje carnaval in Australie en zijn vergeleken met onze dorpsgenoten echt 'deurzetters' want wij gaan pas slapen na 15 uur en dat houden onze kids en andere carnavalsvierders in Kloosterburen niet zolang vol.
Allaaf.... Voor ons dit jaar geen carnaval in t Noorden maar in t zuiden onderaan de grote ronde aardbol..
Allemaal een erg prettig carnaval. Groeten Koos en Antje...