Naar Suva

Bulla....
Zondagmiddag hebben we het drooggevallen koraalrif voor het resort bewandeld en alweer te lang in de zon want de schoudertjes waren al weer aardig verbrand. De zon is hier een tikkeltje krachtiger dan bij ons.
De 1,5km lange wandeling komt uit bij de branding die uit de diepblauwe oceaan op het rif beukt.
S avonds tijdens het eten genoten van het Tagaque Village Choir uit een dorpje in de buurt en nooit geweten dat een gemengd christelijk koor zo ontroerend mooi kan zijn. Christelijk zijn ze bijna allemaal hier op deze prachtige pareltjes in de stillen zuidzee. De misionarissen hebben in het verleden (en nu nog) hun bekerings werk in Polynesie goed gedaan. Bapthisten, Jehova's, 7end advent, katholiek en nog een aantal hebben hier hun eigen kerken.
Het koor bestond uit kinderen en volwassenen. Ook was er een albino bij. Een blanke Fijiaan? Erg byzonder.
Ondanks de armoede op de eilanden zijn Fijianen hartelijk blije en erg relaxte levensgenieters. En we ontmoeten eigenlijk alleen maar symphatieke mensen.
Na het eten weer heel romantisch met een drankje naar de veelbezongen sterrenhemel boven de Stille Zuidzee gekeken.
De volgende dag om elf uur rijden met onze mooie Daihatsu met grote kofferbak naar de grootste stad en Zuidzee metropool Suva en ook hier ontmoeten we alleen hulpvaardige mensen. Een politie agent vroeg ons om een lift naar een aanlegsteiger en adviseerde om in Suva uit te kijken naar nepagenten zonder IDkaartje.
Ook konden we als blanken beter s avonds niet de straat op gaan in deze metropool. We zijn er toch gekomen. We slapen in het Tanoa Hotel midden in de stad en hebben een wandeling naar haven gemaakt. Althans dat was de bedoeling. Toen we buiten t hotel stonden begon het te plenzen en een aardige taxi chaufeur bracht ons in 10 minuten voor 1.20Euro naar de haven. Terug hebben we uiteraard gelopen.

Suva doet me een beetje denken aan de stad Groningen 30 jaar geleden in de spits. De haven is in een baai en er liggen veerboten, vrachtschepen uit Nieuw Zeeland en opvallend veel grote Japanse visserschepen en een aantal Fijiaanse vissers met kleine boten met bb motoren. Langs de kade staan borden die vertellen wat we moeten doen in geval van sunami ten gevolge van aard of zee beving.
Tijdens onze wandeling langs de haven begon een aardige Fijiaan een praatje te maken en toen we hem vertelden dat we uit Kleine Huisjes kwamen wilde hij ons perse een kadootje geven voor onze kinderen! Erg aardig en hij overviel ons hier een beetje mee.... en voor dat we er op verdacht waren hadden we van hem een aantal souveniers gekocht. En dat was natuurlijk ook z'n bedoeling.
Het is m gegunt deze Fijiaanse ZZP er. Wij leren hiervan en oefening baart kunst. Bij de volgende slimmerik nemen we geen kadootjes meer aan omdat onze koffers inmiddels vol zitten met mooie kadootjes van aardige lui die we overal op onze reis door Oceanie zijn tegen gekomen. Maar dat zeiden we de vorige keer ook al.. Nou ja wat geeft het we hebben het leuk en het word nog leuker ook al loopt onze reis ten einde. We verheugen ons erop op om zondag onze kids, kleinkinderen, vrienden en onze hondjes Sterre en Mate terug te zien.
Tot ziens
dikke smok Antje en Koos