Naar de Noordkust van Tasmanie
Door: KoosAntje
Blijf op de hoogte en volg Antje en Koos
16 Februari 2012 | Australië, Rosebery
14/2
Vanaf ons mooie plekje bij St Helen aan de Oostkust scheuren we (bijna) als enige met de handzame Toyota bestelbus camper door bossen en over bergen en dalen. Langs scherpe haarspel bochten met fantastische uitkijkjes over een bijna verlaten Tasman Highway. We rijden door de Weldborough pass naar Scottsdale waar we boodschappen hebben gedaan en via internet onze vorige reisbeschrijving hebben geschreven.
Onderweg nog even rondgeneusd in 'The Shop In The Bush', een winkel zomaar langs de highway (en in het bos) met tweedehands boeken, kleding en Tasmaanse souveniers. Het valt wel op dat bv een t shirt hier ongeveer de helft goedkoper is dan in de grotere plaatsen. Dat valt dus al weer mee want een T-shirt en een cap van Tasmanie willen we zowizo mee naar huis.
Een eindje verderop hebben we nog een bakje met lekker sinaasappel gebak gedaan bij de 'Holy Cow' ; een veeboer met restaurant ambities.
Vanaf het Bridport caravan park hebben we een prachtig uitzicht op de Anderson Bay. Vanaf hier vaart de ferry 'Mathey Flinders' naar Flinders Island.
Het schip valt droog op het strand waarna auto's en passagiers aan boord kunnen. De tocht naar Flinders Island duurt een halve dag. Het eiland is ongeveer even groot als Schiermonnikoog met evenveel berijbare wegen en straten. De koffie op deze boot is trouwens bij lange na niet zo lekker als bij Jasper aan boord van de Monnik.
Aboriginals zijn er niet meer op Tasmanie en zijn sinds de komst van Abel Tasman en de Engelsen met hun convics nagenoeg uitgestorven.
Tussen 1829 en 1834 werden 135 overgebleven aboriginals van Tasmanie naar Flinders Island gebracht om ze 'manieren bij te brengen en ze het christlijke geloof eigen te maken. Van de 135 overleefden 47. De rest is gestorven door wanhoop, slechte hygiene en aan de door blanken meegebrachte ziekten. De resterende overlevenden zijn naar Oyster Cove in het Zuiden van Tasmanie gebracht. In de 19e eeuw is de laatste oorspronkelijke bewoner van Tasmanie overleden.
We gaan slapen en de volgende dag is het koud en winderig. We gaan gauw verder langs de noordkust.
Daarover volgende keer meer.
gr dikke kus van us!
Vanaf ons mooie plekje bij St Helen aan de Oostkust scheuren we (bijna) als enige met de handzame Toyota bestelbus camper door bossen en over bergen en dalen. Langs scherpe haarspel bochten met fantastische uitkijkjes over een bijna verlaten Tasman Highway. We rijden door de Weldborough pass naar Scottsdale waar we boodschappen hebben gedaan en via internet onze vorige reisbeschrijving hebben geschreven.
Onderweg nog even rondgeneusd in 'The Shop In The Bush', een winkel zomaar langs de highway (en in het bos) met tweedehands boeken, kleding en Tasmaanse souveniers. Het valt wel op dat bv een t shirt hier ongeveer de helft goedkoper is dan in de grotere plaatsen. Dat valt dus al weer mee want een T-shirt en een cap van Tasmanie willen we zowizo mee naar huis.
Een eindje verderop hebben we nog een bakje met lekker sinaasappel gebak gedaan bij de 'Holy Cow' ; een veeboer met restaurant ambities.
Vanaf het Bridport caravan park hebben we een prachtig uitzicht op de Anderson Bay. Vanaf hier vaart de ferry 'Mathey Flinders' naar Flinders Island.
Het schip valt droog op het strand waarna auto's en passagiers aan boord kunnen. De tocht naar Flinders Island duurt een halve dag. Het eiland is ongeveer even groot als Schiermonnikoog met evenveel berijbare wegen en straten. De koffie op deze boot is trouwens bij lange na niet zo lekker als bij Jasper aan boord van de Monnik.
Aboriginals zijn er niet meer op Tasmanie en zijn sinds de komst van Abel Tasman en de Engelsen met hun convics nagenoeg uitgestorven.
Tussen 1829 en 1834 werden 135 overgebleven aboriginals van Tasmanie naar Flinders Island gebracht om ze 'manieren bij te brengen en ze het christlijke geloof eigen te maken. Van de 135 overleefden 47. De rest is gestorven door wanhoop, slechte hygiene en aan de door blanken meegebrachte ziekten. De resterende overlevenden zijn naar Oyster Cove in het Zuiden van Tasmanie gebracht. In de 19e eeuw is de laatste oorspronkelijke bewoner van Tasmanie overleden.
We gaan slapen en de volgende dag is het koud en winderig. We gaan gauw verder langs de noordkust.
Daarover volgende keer meer.
gr dikke kus van us!
-
16 Februari 2012 - 15:15
Wietske & Robert:
Wat lief dat je mama hebt getrakteerd op een valentijns gebakje.....
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
