De watervallen van Snug en Riet uit Friesland

20/2 We gaan op zoek naar de watervallen van Snug. En vinden ze via een ongeasfalteerde smalle bochtige bergweg. Een weg waar we met de camper eigenlijk niet mogen komen.
Maar het is de moeite waard om stout te zijn en vinden de parkeerplaats naar de Snug ster Falls.
Na een half uur lopen over een glibberig bospad vinden we uiteindelijk ook de 60 meter hoge waterval. Erg byzonder en midden in t bos. De terug weg is duidelijk wat zwaarder en is vergelijkbaar met een 2 uur durende Wad wandeltocht door het slik.
Maar t is gelukt en wij hebben de watervallen gezien en tegelijk onze conditie weer een beetje op peil gebracht.
Verder naar de Huon Vally waar de Tasmaanse appels groeien. Een mooie omgeving waar we een natuur camping hebben gevonden met een fantastisch uitzicht op de Huon River.
Dinsdag 21/2 Wakker langs de Huon River en terwijl carnaval vierdend Kloosterburen zich op maakt voor de Rosenmontag rijden wij rond 10uur s morgens naar Franklins Wooden Boat Center.
Tasmanie leverde in de periode 1850 tot 1880 de
meeste houten schepen van geheel Australie.
Dat kon ook goed want het lichte en nagenoeg rotvrije hout Huon Pine groeide volop en personeel was gratis. De veroordeelden uit England deden het zware werk in de houtproduktie, zaagden de planken en bouwden de schepen. En dat voor een handje vol meel een kopje water en een snufje zout per dag. Er was nogal wat verloop onder het personeel vertelde de gids. Veroordeelden stierven jong vanwege ondervoeding kou en het zware werk.
Nu bouwen ze daar leuke kleine schoeners en sloepen. Leuk om te zien en voor mij erg herkenbaar.
Zo we gaan terug naar onze plek vlakbij het vliegveld om morgen naar Melbourne te vliegen. We komen in Australie wel weer terug met nieuwe verhaaltjes.
Oh ja..ongeveer 3 uur geleden langs de weg even voor Hobart zagen we een mevrouw op een fiets. Bepakt en bezakt bij een berg omhoog trappen met in haar nek tegen de 'zonnebrand' een klein driehoekkig vlaggetje. Wij boven op de rem en natuurlijk even stoppen op de eerstvolgende parkeerplaats om kennis te maken met de 63 jarig Riet uit een klein dorpje bij Staveren, friese vlag op de schouders, fietshelm scheef op het hoofd en doortrappen maar. Riet gaat ieder jaar naar Tasmanie om de Hollandse winter en de elfstedentocht te ontlopen. Slaapt bij boeren in haar eigen tentje en helpt mee op de farm.
Ook Groningers en Friezen hebben hun geriatrische nomaden die met het gunstigste klimaat mee de wereld rondreizen. Alle Respect Rietje.. We hebben een foto en haar adres en gaan haar gauw een keer opzoeken.
Da s nog es een leuke ontmoeting...
Groeten Antje en Koos