By By Tasmanie Hello Australie
Door: Koos en Antje
Blijf op de hoogte en volg Antje en Koos
28 Februari 2012 | Australië, Blanchetown
Eindelijk weer een internet gelegenheid om weer wat verhaaltjes op te schrijven.
Het is al weer een tijdje geleden sinds Tasmanie en er was weinig gelegenheid om te schrijven.
We zijn nu in Blanchetown en inmiddels al door Adelaide. En we zullen de voorgaande belevenissen hierna in aparte verhalen samenvatten.
We gaan nu naar Lake Alexandria en Kangaroo Island. Vandaar langs de kust via Portland en The Great Ocean Road terug naar Melbourne maar eerst nog even wat over Hobart Tas.
Hobart was rond 1858 de haven voor de overzeese walvisvangerij. Europeanen nu nog Japanners vissen hiervandaag op de 'big wales' in de diepe zuidelijke oceanen. Van deze activiteiten is weinig meer over behalve in t Maritiem museum.
Hobart is tegenwoordig de uitvalsbasis voor de Sea Shepperds activisten die van hieruit de Japanse walvisvloot lastig vallen waarvan ze dokumentaires maken die te zien zijn op Discovery of Natioal Geography.
Ook kwamen we hier de plastic zeehond weer tegen die hier twee week geleden met ons naar toe was gevlogen om voor de deur van een bookings office met een folder in z'n bek reclame te maken voor een tocht langs z'n soortgenoten met een grote rib met 3x 300 pk buitenboordmotoren erachter. Het beest was waarschijnlijk net zo verrast om ons weer te zien als wij. Maar gaf geen kik.
Di 21/2 wakker in Port Huon
aan de Huon River en ongeveer een uur rijden zuidelijk van Hobart. Vanaf hier willen we naar Franklin om het Wooden Boat Centre te bekijken. Houten boten worden hier vn gebouwd uit het zeer lichte en nagenoeg rotvrije Huon Pine.
Ideaal dus voor walvisboten zeil en roeiboten en vracht en passagiers schepen. Zowel op de rivier als zeewaardige boten.
In de periode 1835 tot ongeveer1860 werden op Tasmanie de meeste schepen van heel Australie gebouwd. Dit omdat arbeidskrachten en hout voldoende voorhanden was. De convicts deden immers het zware werk in de bossen en zaagden en transporteerde de bomen door de ijskoude rivier. Er was veel 'verloop' onder het personeel want door ondervoeding kou en de zeer lange werk dagen stierven er in die dagen veel arbeiders.
Via Hobart weer terug naar het Quality hotel om de camper terug te brengen en om onze koffers te pakken voor de vlucht terug naar Melbourne want ook op binnenlandse vluchten kan de Australische securite kritisch zijn.
De receptioniste van het hotel was verheugd om ons weer te zien. Natuurlijk want ik gaf haar de vorige keer prompt de pincode van mijn creditcard toen ze me vroeg om dat in te toetsen in het pinapparaat.
Zal wel jetlag en vermoedheid zijn geweest denk ik.
Zij was ons in ieder geval niet vergeten...ik hoop m'n pincode wel !
De vlucht verliep prima en probleemloos arriveerde we in Melbourne. Na een nacht in het Formule 1 hotel hebben we onze nieuwe camper opgepikt en rijden we door het ontzettend grote Australie..
Het is al weer een tijdje geleden sinds Tasmanie en er was weinig gelegenheid om te schrijven.
We zijn nu in Blanchetown en inmiddels al door Adelaide. En we zullen de voorgaande belevenissen hierna in aparte verhalen samenvatten.
We gaan nu naar Lake Alexandria en Kangaroo Island. Vandaar langs de kust via Portland en The Great Ocean Road terug naar Melbourne maar eerst nog even wat over Hobart Tas.
Hobart was rond 1858 de haven voor de overzeese walvisvangerij. Europeanen nu nog Japanners vissen hiervandaag op de 'big wales' in de diepe zuidelijke oceanen. Van deze activiteiten is weinig meer over behalve in t Maritiem museum.
Hobart is tegenwoordig de uitvalsbasis voor de Sea Shepperds activisten die van hieruit de Japanse walvisvloot lastig vallen waarvan ze dokumentaires maken die te zien zijn op Discovery of Natioal Geography.
Ook kwamen we hier de plastic zeehond weer tegen die hier twee week geleden met ons naar toe was gevlogen om voor de deur van een bookings office met een folder in z'n bek reclame te maken voor een tocht langs z'n soortgenoten met een grote rib met 3x 300 pk buitenboordmotoren erachter. Het beest was waarschijnlijk net zo verrast om ons weer te zien als wij. Maar gaf geen kik.
Di 21/2 wakker in Port Huon
aan de Huon River en ongeveer een uur rijden zuidelijk van Hobart. Vanaf hier willen we naar Franklin om het Wooden Boat Centre te bekijken. Houten boten worden hier vn gebouwd uit het zeer lichte en nagenoeg rotvrije Huon Pine.
Ideaal dus voor walvisboten zeil en roeiboten en vracht en passagiers schepen. Zowel op de rivier als zeewaardige boten.
In de periode 1835 tot ongeveer1860 werden op Tasmanie de meeste schepen van heel Australie gebouwd. Dit omdat arbeidskrachten en hout voldoende voorhanden was. De convicts deden immers het zware werk in de bossen en zaagden en transporteerde de bomen door de ijskoude rivier. Er was veel 'verloop' onder het personeel want door ondervoeding kou en de zeer lange werk dagen stierven er in die dagen veel arbeiders.
Via Hobart weer terug naar het Quality hotel om de camper terug te brengen en om onze koffers te pakken voor de vlucht terug naar Melbourne want ook op binnenlandse vluchten kan de Australische securite kritisch zijn.
De receptioniste van het hotel was verheugd om ons weer te zien. Natuurlijk want ik gaf haar de vorige keer prompt de pincode van mijn creditcard toen ze me vroeg om dat in te toetsen in het pinapparaat.
Zal wel jetlag en vermoedheid zijn geweest denk ik.
Zij was ons in ieder geval niet vergeten...ik hoop m'n pincode wel !
De vlucht verliep prima en probleemloos arriveerde we in Melbourne. Na een nacht in het Formule 1 hotel hebben we onze nieuwe camper opgepikt en rijden we door het ontzettend grote Australie..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
