Australie "groot eiland klein continent"

Hallo
We zijn inmiddels in Australie op het kleinste continent van de wereld en tevens het grootste eiland van dezelfde wereld. Alles is hier groter en we voelen ons hier direct op ons gemak. Gemoedelijke aardige mensen ruime en uitgstrekte wegen. Rijden is hier een makkie...
We willen de Murray river volgen naar zee en beginnen in Echuca.
Het is zeer warm (Melb. 29'C Echuca 40'C) Zelfs voor hier is dat extreem.
Onderweg eten we in Kilmore bij een Nederlandse/Duitse emigrant die hier sinds 6 jr een restaurant bestiert. Hij komt uit Ootmarsum bij de Duitse grens en spreekt ons bijna in t Grunnigs aan. Een eindje terug in een ander dorp, vertelde de eigenaresse van een bottle shop/hotel dat ze een kruising was van Nederlandse/ Duitse ouders. We kregen een fles wijn van haar. Veel emigranten hier dus.
Nou ja... dit is Australie met 19 miljoen voor het merendeel europese emigranten verdeeld over 180 verschillende culturen. Echuca is een historisch stadje en ligt op een driesprong van rivieren. De yorta yorta aboriginals noemen de plaats 'meeting of the waters'. De camping is vol en niet erg leuk maar na een lange wandeling langs de rivier en een wijntje kruipen we vroeg onder de wol...nou ja wol.. het is hier echt snikheet.
Er is hier veel te doen oa een werf voor raderboten en ijzer en hout bewerkdemonstraties. Ook kunnen we n stukje met een raderboot de rivier op en af varen.

De volgende dag Za 25/2 gaan we richting Mildura en verder langs 2600km lange rivier. (De langste van Australie)
We rijden net voor Swan Hill en zien op deze nog hetere dag (41 graden) een bijna lege camping langs de weg met schaduwrijke plekken onder grote bomen direct aan een meer. Voor ons doen is het nog vroeg om een plek te zoeken maar t was ons te warm in de auto. En daar zitten we lekker bij het water met een koud biertje en duiken dan ook direct direct in het meer. Wat wil je nog meer.. privacy, zwemwater voor de deur en een lekkere koele bries. Lake Boga is de naam van het kleine en bijna zuiver ronde meer.

In Cohuna hadden we wat gegeten en boodschappen gedaan. maar er natuurlijk nooit meer aan gedacht dat we fruit vlieg zone s konden passeren. En dus mochten we alle fruit wat we net hadden gekocht weer in de container gooien. Natuurlijk nog wel zo veel mogelijk opgegeten maar toch...
Er was geen inspectie vandaag maar als ze je wel snappen met fruit dan liegen de boetes er niet om zo verzekerde een australisch echtpaar ons. Dus dumpen die hap en geen bekeuring.
Hierna hebben we de Reedy Lakes bezocht. Hier woont de grootste Ibis colonie van het zuidelijk halfrond en vroeger een aboriginal gemeenschap.
Ook kampeerden hier op 4 september 1860 de expeditie van Burke en Wills.
De ontdekkingsreizigers die voor de regering moesten bekijken of het mogelijk was om een telefoondraad van zuid naar noord door Australie aan te leggen.
De koperen draad is er gekomen en moest door de hele outback door speciale politie eenheden worden beschermd worden omdat met name de aboriginals deze draad niet over hun heilige grond wilden en/of omdat ze de koperdraad goed konden gebruiken voor hun valstrikken om er buideldieren mee te vangen.
Na Lake Boga gaan we verder naar Mildura en slapen op een camping bij Darreton.
De manager wees ons 'Hollanders' op het sluizencomplex en Lock nummer 10 bij Wentworth. Erg intressant allemaal en dit complex ligt 31 meter boven de zeespiegel en er zijn in de resterende 850km nog 9 van deze dammen en sluizen die zorgen dat de scheepvaart door kan en dat de wijnboeren in dit gebied kunnen blijven bestaan. Want zo ver het oog rijkt stikt het hier van de wijnboeren.
En natuurlijk de grote inkoop bedrijven met hun gigantische opslagtanks met rode en witte wijn die hier langs de weg staan. Allemaal gevuld met Australische wijn voor de export naar oa Europa. Een tank met rode wijn stroomde net over toen we dr langs reden. Wat een verspilling.
Thuis kopen we Australische wijn en denken terug aan dit grote uitgestrekte land. Na Darreton verder door het grootse land over heuvels en dalen en een oneindig lijkende kaarrechte en 90km lange Sturt Highway naar onze volgende slaapplek bij Berri midden in de bossen tussen de zwervers en backpacker.
28/2 wakker in Berri na een heerlijke nacht. Het was warm en we sliepen met de deuren dicht vanwege de muskieten. Antje had het geniale idee om een klambou uit elkaar te tornen en deze voor de openslaande achterdeuren van de camper te hangen. Heerlijk koel en voor te eerst weer de hele nacht lekker geslapen. Is wel wat anders dan de zwoele hete nachten die we gewend waren. Ondands waarschuwingen van de bush ranger want er zouden deze nacht zware regen en onweersbuien overtrekken. Ook hiermee hadden we geluk. Niks geen tropische stormen maar een goeie nachtrust midden in de bossen. Wat wil een mens nog meer...
Achter iedere heuvel denken wij dat we bij de zee zijn. Het verlangen is toch groter dan we dachten... Net als in Nederland.... En daar zijn we nu inmiddels, dwars door Adelaide gecrost bij de zuidelijk oceaan.
We laten Uluru voor wat het is en gaan richting de Ocean.
Vanaf hier naar Uluru betekend 6 dagen heen en weer over een eindeloos lijkende Stuart Highway. Saai voor de bijrijder en vermoeiend voor de chaufeur en in de 14 dagen dat we hier zijn is dat eigenlijk een beetje zonde van onze kostbare tijd.
We kunnen nu niet te lang schrijven omdat de bibliotheek ons een uurtje gratis internet geeft en er mensen op ons staan te wachten. Daarom proberen we wat vaker een kort stukje te schrijven en als het nodig is vullen we dat later wel aan of corrigeren taal en schrijffouten. Eerst de groeten en tot de volgende keer maar weer.