Nieuw Zeeland - Vitu Levu Fiji

Bulla.....
Als we dit schrijven zitten we inmiddels al een paar dagen in het Hideaway Resort bij Sigatoka op Vitu Levu, een van de 330 eilanden van de Fiji Islands.

Zaterdag werd de huurauto gebracht en zijn we op weg gegaan vanaf Nadi in een grote witte glanzende Japanner. Een personenauto deze keer en dat is weer es wat anders dan een camper.
Ik geloof dat we de dikste en een van de mooiste auto s van het eiland hadden en we vallen erg op. Maar dat mag de pret niet drukken ook al voelden we ons wel een beetje decadent vergeleken bij de vriendelijk en gastvrije Fijianen die veelal op blote voeten lopen. De weinige automobilisten zijn hier over het algemeen voorzichtig en erg hoffelijk in t verkeer en het rijden gaat gemakkelijk met de automaat. Wel moeten we (net als iedereen hier) zigzaggend over de weg vanwege de diepe kuilen in het asfalt. Gemiddeld rijden we niet harder dan 60 km p/u over het hele eiland. Het asfalt stopt soms zomaar en da s natuurlijk erg lastig rijden. Wel kunnen we overal met het grootste gemak bij de Ocean en op het strand komen. En hoe armoedig alles er op sommige plaatsen ook uit zien zelfs voor mensen in rolstoel zijn; net als Nieuw Zeeland en Australie speciale paden aangelegd om bij het strand te komen. Ook overal openbare toileten en voorzieningen waardoor de (gehandicapte) toerist zich altijd thuis voelt.
Wel even wat anders dan bij ons langs de Waddenkust. Het Waterschap heeft weinig vertrouwen in bezoekers en het is mischien dan ook niet helemaal onlogisch dat de gemeente De Marne leegloopt. Maar dat is een ander verhaal...

T is op Fiji op het moment erg benauwd. Het verschil merkten we toen we uit het vliegtuig vanaf Nieuw Zeeland stapten. Ook al was het daar de laatste dagen van ons verblijf ook weer warm en droog.

Behalve de laatste 2 dagen hadden we in Nieuw Zeeland de week ervoor erg veel regen maar we hadden het geluk dat het meestal net even droog was als we bij een bezienswaardigheid aangekomen waren. Zo ook op Cape Reinga in het uiterste Noorden van Nieuw Zeeland, waar wij het tijdens de lange wandeling naar de vuurtoren net droog hielden. Als dat geen geluk is!! Het regende onderweg er naar toe de hele tijd maar op t moment dat we bij de vuurtoren aankwamen was het droog en scheen zelfs de zon door de wolken.

De volgende dag in het museum in Dargaville vertelde een museum vrijwilligger dat er in een etmaal net zoveel water viel als normaal in twee maanden. Hij liet ons de krant zien en (net als in Australie) in een aantal plaatsen waar we waren geweest stond het water meer dan een meter hoog in de straten.
Daar hadden wij geen last meer van. We hebben overigens net als in Australie zelf weinig hinder van deze 'flood'ondervonden.
T zal me benieuwen wat Fiji te bieden heeft want daar had men in januari ook nogal behoorlijke overstromingen en het zou de volgende week niet veel beter worden. Nou ja Afwachten maar.

Het Dargaville museum is een maritiem museum maar toont ook de geschiedenis van de byzondere Kauri bomen en de periode van de eerste kolonisten en goudzoekers in Nieuw Zeeland.Erg interessant allemaal.

Van de Kauri boom zijn er nog een paar erg oude bomen over en de 'bosgod' is de grootste en op 1 na oudste Kauri boom van het Zuidelijk halfrond De knoert die wij zagen( zie foto met kleine Antje op de voorgrond) is maar liefst meer dan 2000 jaar oud. Een hele leeftijd maar er is nog een kauri boom die ,weliswaar kleiner, maar 1000 jaar ouder is.
In het Dargaville museum lag een groot stuk onbewerkte Kauri hout van maar liefst 6000 jaar oud en nog helemaal in tact. Hier hebben we een klein stukje van meegenomen, een uniek souveniertje uit het land van de lange witte wolk. Kauri werd (en word nog ) gebruikt voor scheepsbouw en meubels.

De regen zat ons op de hielen en we hielden het niet droog, hadden daarom de afgelopen nacht in een erg mooi huisjes op een camping gehuurd en doen dat de komende nacht ook als het weer zo blijft.
We wilden de laatste nacht vlakbij Auckland slapen en zochten een cabin om de laatste regenachtige 'kampeernacht' in door te brengen. We hoopten dit te vinden in Paraki,een ongezellig dorpje vlakbij Auckland. Maar helaas de cabins waren een verwaarloosd bij elkaar geraapt zootje met kapotte ramen en vloeren en met hier en daar een junk en wat ongure types. We hebben beleefd geweigerd waarna we toch maar de voorkeur gaven aan een camperplek op de plaatselijke camping waar we die nacht heerlijk hebben geslapen.
De volgende dag naar het drukke Apollo verhuurstation bij t vliegveld.
Dit bedrijf verhuurt maar liefst 800 campers 'alleen' vanuit het depot Auckland. Gelukkig waren de meeste onderweg door het fantastisch mooie Nieuw Zeeland.
Tijdens onze vorige Nieuw Zeeland reis ,3.5jaar geleden, reisden we met een personenwagen en sliepen we in eenvoudige cabins. We vonden het nu (ondanks de regen) deze keer een stuk leuker om met een kleine camper door Nieuw Zeeland te reizen.

Veilig en wel zijn we op onze terugreis door Nieuw Zeeland via de Noordelijke Motorway nummer 1 aangekomen in de grootste stad van de Stille Zuidzee,Auckland, en in tegenstelling tot de vorige keer reden we nu in een keer naar onze bestemming bij het vliegveld, wat overigens bijna niet kan missen met alle verwijzingen hier naar toe.
De taxi chaufeur die ons naar Arie en Nienke bracht had meer moeite om de weg te vinden in het uitgestrekte Auckland, wat bijna net zo groot is als de hele provincie Utrecht.
We verheugden ons erop om de laatte dagen met onze vrienden door te brengen en Nienke s moeder met een bezoek te vereren. Een lieve vrouw (hoe kan het ook anders met zo n dochter) en erg wijs voor haar leeftijd...

De rest van de dag hebben we het Auckland museum bekeken en m.n de maritieme geschiedenis en de Maorie cultuur. En natuurlijk hebben we het hoogste punt van de stad 'One Three Hill' gezien waar geen bomen (meer) staan maar een grote steen. Een 'obelisk' en een magnifiek uitzicht want van hieruit is de hele stad in alle richtingen te zien. Daarna zijn we naar het centrum gereden wat we zeer goed hebben bestudeerd omdat we in een zeer langzaam rijdende file terecht kwamen. Natuurlijk net dezelfde kant op als wij, naar de haven dus. Arie wilde een droge boten sta(e)lling laten zien. Een groot pakhuis met aan weerszijden hoge stellingen waar met een grote heftruck boten in worden geschoven. Als je op een bepaald moment met je bootje wilt varen word de boot met heftruck uit de stelling geplukt en rechtstreeks in t water gelaten. Er lagen ook jachtjes van een meter of 12 in de stelling?! Dat moet dan wel een sterke heftruck zijn.
Hierna hebben we ons verblijf in het mooie Nieuw Zeeland met onze vrienden uitgeluid in een gezellig Mexicaans restaurant in de uitgaansbuurt van Auckland waar het eten erg heet en het bier heerlijk koel was.
Dag Arie en Nienke en dag Nieuw Zeeland het was ons wederom een genoegen

We zijn nu dus inmiddels op het vriendelijke Fiji aangekomen waar we door bijna iedereen worden begroet met Bulla..(welkom) Fijianen zijn knappe goedlachse en gastvrije mensen en erg vriendelijk en spreken bijna allemaal Engels wat ze te danken hebben aan de tijd dat Fiji een Engelse kolonie was. Fijianen zijn dol op kinderen en er zijn veel basis scholen waar Engels en vooral hygiene word geleerd.

Vanaf Nadi reden we met onze grote witte glimmende auto naar het zonnige Sigatoka waar we 3 dagen in het Hideaway resort logeren.
Een Indier die ons bij de ATM (geldautomaat) in de stad zag staan bracht ons naar de lokal market. Erg leuk zo n lokale markt waar vis, groente, beesten, sierarden en van alles en nog wat word verhandeld en wat de aardige man graag aan ons en andere toeristen liet zien'. Wij hadden nog niet direct door dat het hierbij vooral om z'n eigen 'made in china' sieraden winkeltje ging en hij verkocht ons dus een paar kettinkjes en armbandjes voor onze meiden. Een van zijn collega s die inmiddels ook lucht kreeg van onze dollars gaf mij een mooi kadootje en probeerde vervolgens ook het een en ander aan sierraden aan ons te slijten. Met een smoes dat ik even geld van Antje moest halen zijn we snel vertrokken uit de 'lokal market'.
Maar wel met kadootje.!

In het Hideaway resort waar we zondagmorgen wakker werden hadden we de avond er voor weer lekker gegeten. Beter dan het smaakloze voedsel in ons eerste verblijf; het Novotel bij Nadi; Overigens was het eten daar de laatste 2 dagen wel weer goed.
Na het eten hebben we die zaterdag avond nog een biertje en een lekkere coctail aan de bar gedronken en gekeken naar een optreden van een jeugdige Fijiaanse dansgroep die Polinesische dansen om had gezet in populaire streetdance nummers. We hebben beide niet echt kaas van streetdance gegeten maar het was leuk om te zien.
Toen echter een andere groep begon met disco dansmuziek en polonaise door de hele zaal hebben we de vriendelijke barmeisjes bedankt en zijn we met ons coctailtje en biertje stilletjes naar het donkere en rustige strand geslopen Hier hebben we de rest van de avond lekker gepraat over onze thuiskomst en hereniging met onze geliefden. Ondertussen genietend van een stralende sterrenhemel boven de oneindig grote Stille Zuidzee.
Polonaise doen we later wel weer.


Onze gsm werkt hier (nog) niet en dus is contact met de kids een beetje lastig.
Ik had nog een foto van een grote smilende en enthousiast trommellende Fijiaan die graag in contact wil komen met onze dochters...?? Maar helaas kon ik tot zijn teleurstelling zijn foto niet naar onze meisjes versturen om een date te regelen.

We gaan er maar van uit dat de kinderen dit lezen en ons zondagochtend op Schiphol opwachten. In HongKong bellen we zowizo nog wel. Nou dat is een heel verhaal geworden....en word vervolgt

gr Dikke smok Antje en Koos